Historia
Nowe Jankowice położone są na terenie województwa kujawsko – pomorskiego w gminie Łasin i leżą u styku trzech województw: pomorskiego, warmińsko – mazurskiego oraz kujawsko – pomorskiego. Urozmaicony krajobraz polodowcowy, malowniczy teren, liczne jeziora i bogata przyroda predestynują ten rejon do rozwoju działalności turystyczno – rekreacyjnej.
Początki istnienia Stadniny sięgają lat 50 – tych XX wieku. Po zakończeniu II wojny światowej sytuacja w zakresie hodowli koni ras zimnokrwistych i pogrubionych w Polsce przedstawiała się katastrofalnie, przede wszystkim ze względu na ilość tego typu koni znajdujących się wówczas na terenie całego kraju. Początkowo konie zimnokrwiste i pogrubione zaczęto importować w ramach dostaw UNRRA (United Nations Relief and Rehabilitation Administration), a następnie z zakupów zagranicznych. Bardzo dużo koni zakupiło Ministerstwo Rolnictwa. Pochodziły one głównie z Belgii, Danii, Holandii, Finlandii, Norwegii i Szwecji. Właściwą rozbudowę pogłowia koni pogrubionych rozpoczęto w latach 50 – tych. W tym okresie tworzono stadniny koni zimnokrwistych i pogrubionych, w których wyjściowy materiał do hodowli pochodził głównie z importu.
Jedną z utworzonych wówczas stadnin, była Stadnina Koni Nowe Jankowice, która występowała wówczas pod nazwą Lisnowo Zamek. Rozpoczęła ona działalność w dniu 1 stycznia 1952 roku jako przedsiębiorstwo państwowe. Została zorganizowana na terenie powiatu grudziądzkiego, w obrębie dwóch gmin: Łasin i Świecie nad Osą. Terenem jej działania były obszary dawnych Nieruchomości Ziemskich wchodzących od 1 lipca 1950 roku w skład Centralnego Zarządu Hodowli Koni w Warszawie.
Celem działalności stadniny była początkowo hodowla koni ciężkich w typie ardeno – belga średniego i ciężkiego. Materiał wyjściowy klaczy pochodził prawie w całości z Danii. Były to tzw. duńskie belgi oraz pochodzące również z Danii konie jutlandzkie, a także klacze ardeńskie pochodzące ze Szwecji. Od 1954 roku hodowla koncentrowała się na koniu zimnokrwistym w typie ardena i ich pochodnych. Jednym z głównych zadań Stadniny był odchów 2,5 – letnich ogierów na potrzeby Stad Ogierów – Kwidzyn, Starogard Gdański, Łąck, Braniewo, Bogusławice, Łobez, Klikowa i Kętrzyn.
Począwszy od lat 70 – tych w hodowli używano ogierów własnej hodowli, będących potomkami koni importowanych. W latach 80 – tych zaczęto wprowadzać konie obcej krwi do rodzimych rodowodów. Obecnie hodowla koni jest ustabilizowana, materiał hodowlany wyrównany, czego dowodem są między innymi liczne nagrody i wyróżnienia na wystawach zwierząt hodowlanych.